[ad_1]
Amerikalı ressam, heykeltıraş ve yönetmen Julian Schnabel (1951 doğumlu), aynı zamanda “neo-ekspresyonizm”in öncülerinden biri olan Hollywood’da tanınan bir isimdir. Sanat olarak resmin parlaklığını kaybettiği 1975 yılında ilk kişisel sergisiyle sanat alanına girdi. Schnabel, kendini tanıtmanın aşırı iddialı yolları ile tanınır ve genellikle sanat eleştirmenlerinin ve hayranlarının öfkesini uyandırır. Onun resim stili, yüzsüzlük, kışkırtma ve ham ifade gücüyle doludur. Schnabel’in başyapıtı “The Walk Home”, “modern dışavurumcu” sanat üzerindeki tartışmasız otoritesinin en önemli destekçisi olmaya devam ediyor.
“The Walk Home”, 1984-85 yıllarında yaratılan ve şu anda Los Angeles’taki Museum of Contemporary Art’ta sergilenen 9’3 “X 19’4” boyutlarında büyük bir parçadır. Bu resim, sanatçıların çalışmalarını düz tuval üzerinde saf renkle sınırlamayı reddettiği kışkırtıcı ‘soyutlamacılık’ biçiminde yeniden dirilen resim sanatının ayırt edici özelliklerini güzel bir şekilde taşıyor. Gerçekte, “The Walk Home”, ahşap bir taban üzerine, kırık tabaklar, bronz ve bakır gibi metaller, cam elyafı parçaları ve yağlı boya gibi çeşitli destekler üzerine kurulmuş “soyut” bir çalışmadır. Bu çalışma, aksi takdirde ciddi bir resim sanatında devrimci bir uygulama olarak mozaik, resim ve küçük kabartmaların bir karışımını temsil ediyor. “Modern Sanat”ın pek çok mezhebiyle uyumlu olarak “The Walk Home” da sadece tematik bir anlatımdan çok sunum tekniğine odaklanıyor.
Modern sanatçılar, bir sanat eserinin anlamının benzersizliği kavramını reddeder ve anlamı kendi yollarıyla yorumlamak için onu farklı hayran kesimlerine açık tutmayı tercih eder. Julian’ın “Eve Yürüyüşü”nün temasının, yabancılar tarafından saldırıya uğrayan ve eve giderken beklentisiyle saklanan bir kralın masalına odaklandığına inanılıyor. Muhtemelen, dolaylı olarak, sanatçının, her yeni sanatsal yorum hareketinin önceki neslini yamyamlaştırmaya çalıştığı geleneksel sanat manzarasına karşı duyduğu kızgınlığı sembolize ediyor. Ayrıca, bir sanatçının, “Post-Modernist” sanat ortamının bulanıklığında, ait olduğu geri dönüş yolunu belirleme konusundaki kafa karışıklığını yansıtır. Cesur renk şeması ve kalın fırça darbeleri, kaba hapsolmuş enerjinin ve taşan duyguların çeşitli rastgele ortamlarda somutlaşması, tasvirin dramatik çekiciliğine katkıda bulunur ve onu modern yaratıcılığın başyapıtlarından biri olarak sınıflandırır.
[ad_2]
Kaynak, Yazar: Annette Labedzki