[ad_1]
Jan Van Eyck, Kuzey Rönesans döneminde Flaman ressamıydı. Doğum tarihi ve yeri kesin değildir, ancak 1390 yılında doğduğu varsayılmaktadır (1). O zamandan önce önde gelen dekoratif ve gerçekçi olmayan Gotik tarzın aksine son derece doğru ve gerçekçi resimler oluşturmak için yağ ve tuval kullandı. Ama rahatsız edici soru var: Bu gizemli ressam bir Hıristiyan kahraman mı yoksa bir sapkın mı?
Van Eyck hayatı boyunca iki farklı mahkemede çalıştı. Başlangıçta Juan de Baviera, Henao-Holanda Kontu (1422-24) ve daha sonra Burgundy Dükü (1425-41) Felipe el Bueno için çalıştı. “Mahkemede çalışmak ona bir ressam için alışılmadık bir sosyal konum sağladı” (2). Resmini imzalama ve onunla çıkma alışkanlığı da olağandışıydı, çalışmalarının tanımlanmasını büyük ölçüde basitleştirdi.
Gent Sunağı:
Ghent Altarpiece, Jan Van Eyck ve kardeşi Hubert’in çalışması, o dönemin en önemli resimlerinden biriydi. Normal triptiklerden farklı olarak, Ghent sunaktaşı dört ayrı panele sahiptir ve her iki tarafa boyanmıştır. Çeşitli boyutlarda yirmi eşsiz parça içerdiği için “süper sunak” olarak adlandırılmıştır.
Bu ekranın merkezinde göğsünden kan akan, Mesih’in Kefaretinin sembolü olan Tanrı Kuzusu, artık ölülerden diridir. Bu Apocalypse’den Saint John’un “tahtta (dört canlı yaratıkla) ve yaşlılar arasında sanki öldürülmüş gibi bir Kuzu ayakta gördüğü …” görüldü (Rev. 5: 6).
Jan Van Eyck, bazı resimlerinde bir “atmosferik perspektif” yaratmak için bir yağ ortamı kullandı: örneğin, dağ silsilesi gökyüzünün rengiyle fark edilmeden karışıyor. Yağı bir ortam olarak kullanan ilk kişi olmasa da, ortaçağ resimlerinde normal yumurta ortamından ziyade resimlerinde yağ karıştırarak vernik geliştirdi. Petrol resimlerine bir mücevher parlaklığı, yarı saydamlık ve renk yoğunluğu verdi.
Arnolfini evlilik:
Van Eyck doğaya ilahi gerçeğin aynası olarak saygı duydu. Yüzeyde, dini sembolizmi günlük hayatta ifade edilen manevi gerçekliğin sağlam bir anlayışını ortaya koymaktadır. Dini sembolizmle dolu “Arnolfini evliliği”, evlilik sözleşmesinin kutsal doğasını gösterir.
İşte kameranın çıkışından yüzlerce yıl önce düğün fotoğrafçısı rolünü oynayan ressam. İlgili bir bölümde, işvereni Phillip’in Evlilik Teklifi ile Portekiz Prenses Elizabeth’in mahkemesine gitmesi sağlandı. Görevinin bir kısmı, henüz kız arkadaşıyla tanışmamış olan Phillip’e büyüleyici prensesin bir portresini getirmekti.
Başlangıç Rosicrucianism:
Bununla birlikte, Van Eyck’in daha uğursuz bir tarafını tespit eden ve petrol yeteneğini simyaya bağlayan başkaları da var. Ghent Altarpiece’ta, ertesi yüzyılda İngiltere Kraliçesi I. Elizabeth’in mahkemesinde ortaya çıkan Rosicrucianism’i müjdelediğini gösteren kanıtlar var. Gizliliğin bir sembolü olarak gül, ezoterik bilginin Hıristiyan imgelerinin bir duvarı altında iletişimini önerir.
Örneğin, simya Patronu Saint Barbara, Ghent Altarpiece’te görünür. Ayrıca, AGLA kelimesi katlardan birinde bir karoda gizlenmiştir. Philip Coppens’e göre, kelime koruyucu bir büyü formülü, Kabalistik bir kısaltma idi. “Van Eyck: Resim Heretik?” Coppens şu sonuca varıyor: “…” Kuzunun Hayranlığı “Yeni Çağ için büyülü bir tılsımsa, [Van Eyck] O çağa ekip başlamış olan oydu “(3).
Jan Van Eyck, sanatta yoğun gerçekçilik, manzara ve portre geliştirerek ve aynı zamanda yağlı boya kullanımını tanıtarak sanat tarihini etkilemişti. 1441’de Belçika’nın Bruges şehrinde öldü. Van Eyck Galerisi http://en.wikipedia.org/wiki/Jan_Van_Eyck
********************
(1) Jan Van Eyck Biyografi jan-van-eyck.org. Erişim tarihi: 9 Ekim 2013.
(2) Jan van Eyck (yaklaşık 1380 / 90-1441) metmuseum.org adresinde. Erişim tarihi: 9 Ekim 2013.
(3) Philip Coppens, “Van Eyck: Sapkın tablo? “ oil-painting-techniques.com adresinde. Erişim tarihi: 24 Şubat 2014.
[ad_2]
Kaynak, Yazar: Oliver Woods